انجام وظیفه ارزش دارد

امیرکبیر هم صدراعظمِ دولت بود و فقط وظیفه‌ش رو انجام می‌داد. سردار سورنا سیاستمدار و یکی از فرماندهان نظامیِ اشکانیان بود و فقط وظیفه‌ش رو در برابر سپاه روم انجام می‌داد. عباس‌میرزا، رئیسعلی دلواری، میرزا کوچک‌خان، ستارخان، باقرخان، جهان‌آرا و تمام قهرمانان ملی، برای ما به قهرمان تبدیل شدن چون یه وظیفه‌ای داشتن و اون وظیفه رو با تعهد انجام دادن. استدلالِ «وظیفه‌ش بوده پس ارزش نداره» چند هزار سال تاریخ رو زیرِ سوال می‌بره و شما رو از تاریخ و قهرمانانِ ملیِ کشورتون جدا می‌کنه؛ چیزی که دشمنانِ ایران حداقل دو قرنه براش تلاش می‌کنن.

 

نوید خوشنام

میلاد مولای متقیان مبارک

هر سالی که میام درباره‌ی عید میلادِ مولای متقیان، امیرالمومنین (ع) برای مخاطب‌هایی که می‌خونن منو یه چیزی بنویسم، به چیزهایی که از علی‌بن‌ابیطالب‌ مطالعه کردم فکر می‌کنم و هر سال اولین چیزی به ذهنم خطور می‌کنه، یه پاراگرافه که سال‌ها پیش انتهای کتاب انسان کامل یادداشت کردم:
در نظرِ مطهری، انسانِ کامل، که بر فرشته‌ی کامل نیز شرف دارد، خودِ شخصیتِ علی‌بن‌ابیطالب‌(ع) است. برای فهمِ ساده‌ترِ مفهومِ انسان کامل می‌توانستم فقط علی را مطالعه‌ کنم.

به‌هرحال. عیدتون مبارک.

 

نوید خوشنام

سیاست خارجی واقعی چیست

سیاست خارجی محل داستان‌سرایی و رجوع به شعر و ادبیات و افسانه‌ و ضرب‌المثل‌ و حکایت‌های آموزنده‌‌ای که در حُجره و مکتب‌خانه به اسمِ کار فرهنگی به دیوار آویخته‌اند نیست. در دنیا احدی برای  قصه‌های شما تَره خرد نمی‌کند. سیاست خارجی محل رقابتِ قدرت‌ها بر سرِ منافع ملی‌ست و واقعیت‌ها حرف اول را می‌زنند نه حکایت‌ها. اینکه یک قیاسِ ساده‌ و بی‌اهمیتِ پزشکیان/جلیلی آن هم در خلال یک گفتگوی آکادمیک که اتفاقاً از نکاتِ وطن‌پرستانه و عقلانی سرشار است اینگونه می‌تواند عواملِ پشت صحنه را بسوزاند و به قول دکتر شریعتی به اسهالِ قلم وا دارد، صرفاً ثابت می‌کند قشری که هنوز غمِ شکست در انتخابات را حمل می‌کند چه کسانی هستند. این‌ها محبوب را پشت دیوارهای انتخابات جا گذاشته‌اند و باورشان نمی‌شود که مردم در واقعیت، در دوگانه‌‌ی تندرو/لااقل این از اون بهتره به کسی رای داده‌‌اند که اگر می‌دانند «نمی‌تواند» لااقل نامش با تندروی و برخوردهای خیابانی و گشت ارشاد و فیلترینگ و دسته‌ی موتوری و سانسور و سقوطِ صداوسیما عجین نبوده. حالا که رقیبِ پیروز، موضعِ پیروزمندانه می‌گیرد و در یک تریبونِ خارجی‌ از عبورِ مردم ایران از تحجر سخن می‌گوید و با ارعاب قصدِ امتیاز گرفتن از طرف غربی دارد، یادشان افتاده که «ما رخت چرک‌هامان را در حیاطِ همسایه نمی‌شوئیم». آقایان! با تقطیع و هوچی‌گری از عِرق ملی مخاطب سوءاستفاده نکنید و اگر صداقت دارید همه را به دیدنِ کاملِ مصاحبه دعوت کنید. 

✍🏼 | نوید خوشنام

خریت اصلاح طلب ها

‌
اینکه بعد از دستور رئیس‌جمهور آمریکا برای تحریمِ بیشتر [که عملاً شدنی نیست] و خلع سلاحِ کامل ایران، از موضعِ صریح رهبری که گفت «ما با همه دنیا جز آمریکا مذاکره می‌کنیم، چون او از توافق قبلی هم یک‌طرفه خارج شده و مذاکره باهاش نه عاقلانه‌ست نه شرافتمندانه» نتیجه بگیری که باید بری با آمریکا مذاکره کنی، یک سطحِ جدید از به خَریت زدنِ خودته که فقط از موجودی به نام اصلاح‌طلب برمیاد.

 

نوید خوشنام

زن بگیر!

توی صف بربری به محسن میگم «زن بگیر.». میگه «عمراً». میگم «لااقل بگو نه! چرا میگی عمراً؟ عمراً خیلی کلمه‌ی سنگینی‌ـه.» میگه «بارِ ازدواج هم همینطور. من می‌خوام توی رفاه باشم و خودم تنهایی اوکی‌ ام، نمی‌خوام با اضافه کردنِ دو سه نفر باعث بشم سه چهار نفر به سختی زندگی کنن. دوس دارم بچه‌هام یا راحت بزرگ شن یا اصلاً نباشن.» گفتم «اگه ازدواج کنی باعث نمی‌شه سعی کنی بیشتر پول دربیاری و از ظرفیتی که جفتمون می‌دونیم داری استفاده کنی؟» گفت «چرا می‌تونم ولی نمی‌خوام. اونوقت اَلواتی و خوش گذروندن با رفیقامو باید بذارم کنار.». گفتم «خب به انتخابت احترام می‌ذارم. ولی ازدواج فقط بُعد مادی نداره. اگه زنت خوب باشه آرامشی که وارد زندگیت می‌کنه با هیچی جایگزین نمیشه.». گفت «قبول دارم نوید.» گفتم «برای من واژه‌ی دلگرم‌کننده یعنی یه دختره رو دوسش داشته باشم و اونم همینطور. واسش مهم باشه من حالم چطوره و چی می‌خورم و چی می‌پوشم.‌» میگه «قبول دارم نوید.» یه سه‌کامِ محکم گرفت و به سمتِ خدا فوت کرد. پیرمردهای توی صف حرف زدنمون رو گوش می‌کنن.

 

نوید خوشنام

متن جدید

این بلاگ برای مدت زیادی پست جدید نداشته است. علت این اتفاق این بوده که من دسترسی به لپ تاپ را برای مدت زیادی از روز از دست داده ام و به همین خاطر باید با گوشی موبایل بلاگ نویسی کنم. اما هرچه تلاش می کنم، سیستم موبایل رمز این دو بلاگ را نمی پذیرد. امروز به طور اتفاقی به لپ تاپ دسترسی پیدا کردم و سلامِ دوباره!